Podsumowanie III Kongresu RAM AP
Dnia 3 czerwca 2023 roku odbył się w Przemyślu, w parafii pw. św. Benedykta, Cyryla i Metodego III Kongres RAM AP. Spotkanie rozpoczęliśmy od zawiązania wspólnoty i przygotowania liturgii. Następnie przeżyliśmy uroczystą Eucharystię pod przewodnictwem naszych księży moderatorów – księdza Krzysztofa Żyły i księdza Damiana Matusza. W naszej modlitwie pamiętaliśmy o ś.p. księdzu Franciszku Rząsie – założycielu RAM w naszej archidiecezji, którego 56 rocznica święceń kapłańskich w tym dniu przypadła. Kolejnym punktem programu był czas integracji przy kawie i herbacie w sali św. Jana Pawła II. Nasze spotkane zostało ubogacone wystąpieniem Moderatora Honorowego RAM ks. Jana Mazurka oraz świadectwem moderatorki świeckiej Iwony Linczowskiej (pełniła rolę sekretarz RAM AP w latach 2012 – 2018). W dalszej części przeszliśmy do części warsztatowej poprzedzonej wprowadzeniem księdza Krzysztofa Żyły. Podczas spotkań w grupach moderatorzy, animatorzy, członkowie grup parafialnych podejmowali rozmowy na temat „Co w grupach parafialnych RAM piszczy” korzystając z przygotowanego konspektu. Czas popołudniowy poświęciliśmy na modlitwę, integrację oraz podsumowanie spotkań w grupach i całego Kongresu. Na zakończenie otrzymaliśmy błogosławieństwo i z nowym zapałem do pracy powróciliśmy do swoich parafii.
Wnioski z III Kongresu RAM AP
Ruch Apostolstwa młodzieży swoją działalność opiera na Czterech Filarach – wakacje z Bogiem i rekolekcje na feriach; roczne Studium Animatora RAM; grupy parafialne oraz inne przejawy działalności apostolskiej. Grupy parafialne RAM są źródłem formacji wielu młodych, źródłem uczestników wakacyjnych rekolekcji i kolejnych kandydatów na Studium Animatora RAM, są zatem bardzo ważną przestrzenią działalności i funkcjonowania naszego Stowarzyszenia.
Przez ostatni czas, a szczególnie w okresie pandemii mogliśmy zaobserwować różne kierunki w funkcjonowaniu grup parafialnych. Wiele grup przestało działać, a niektóre właśnie w okresie pandemii zaczęły istnieć.
W refleksji nad funkcjonowaniem grup parafialnych RAM AP warto pytać się jaką mamy wizję na przyszłość, jednak przede wszystkim należy pytać się jaka jest wola Boga wobec naszych grup parafialnych? W jakim kierunku chce nas prowadzić Duch Święty?
Pomocą w rozeznawaniu Bożej woli jest rozważanie Słowa Bożego. Fragment Dz 2,42-47 jest źródłem czerpania wzoru z pierwszej wspólnoty chrześcijan i odkrywania biblijnych celów zdrowo rozwijającej się wspólnoty uczniów Chrystusa. Zarówno małe grupy, jak i większa wspólnota (wszyscy wierzący) koncentrowały się na wypełnianiu pięciu celów, tj. na budowaniu relacji braterskich, byciu uczniami Chrystusa, służbie, ewangelizacji i uwielbieniu. A co ważne, pierwotny Kościół wypełniał te cele w sposób zrównoważony, co gwarantowało zdrowy wzrost wspólnoty. Zrównoważona realizacja biblijnych celów, która była wtedy tak istotna, także i dziś jest gwarantem zdrowego rozwoju małych grup. Niestety dzisiaj większość małych grup koncentruje się wyłącznie na jednym celu. Są zatem grupy, które dbają o relacje we wspólnocie, grupy, które zajmują się organizacją akcji, inscenizacji itd. Ale aby nasze małe grupy rozwijały się w sposób zdrowy, musimy niejako zapisać ideę równowagi w DNA naszej wspólnoty; powinna być ona obecna zarówno w małych grupach, jak i w życiu poszczególnych członków wspólnoty:
Tworzyli wspólnotę braci. Bycie członkiem Ciała Chrystusa oznacza, że jesteśmy rodziną – Bożą rodziną. Uczniowie tworzyli wspólnotę braci i „przyjmowali posiłek z radością i prostotą serca” (Dz 2,46). Zwykle członkowie naszych grup mają dobry kontakt ze sobą, cieszą się miłą atmosferą, ale pojawiają się grupki. Trudnością staje się zmiana pokoleniowa i wezwanie, aby młodszych angażować i doceniać w grupie – zmniejszać dystans między starszymi a młodszymi. Dla niektórych grup wyzwaniem jest troska o systematyczność spotkań – cotygodniowy odstęp wydaje się być najlepszy. Wyzwaniem jest tworzenie relacji, aby członkowie zechcieli przychodzić systematycznie na spotkania.
Byli uczniami i wzrastali duchowo. W Biblii czytamy: „Trwali oni w nauce Apostołów” (Dz 2,42). Oznacza to, że uczniowie dbali o swój rozwój duchowy oraz o to, by stawać się coraz bardziej dojrzałymi. Uczniowie nie tylko słuchali nauk apostołów w świątyni podczas szabatu czy w inne dni, ale też gromadzili się w swoich domach, aby studiować i wprowadzać w życie to, co słyszeli w świątyni. Niektóre grupy nie posiadają animatorów – jest to wyzwanie dla opiekunów, aby posyłali kolejne pokolenia młodych na Studium Animatora RAM. Aby zachęcić młodych do podjęcia Studium warto troszczyć się o wyjazd młodych na Wakacje z Bogiem, gdzie wielu otrzymuje natchnienie i powołanie do zapisania się na Studium. W tym temacie wielkim wezwaniem jest mocna promocja Wakacji z Bogiem RAM. Zauważalne jest wyzwanie, aby cotygodniowe spotkania członkowie rozpoczynali od obecności na Eucharystii, aby nie przychodzi dopiero na samo spotkanie. Uczestnikom zależy na dobrze zorganizowanych spotkaniach, na różnorodności spotkań. Zauważają możliwości w postaci dostępu do bazy konspektów na stronie Stowarzyszenia, ale oczekują, aby prowadzący dobrze przygotowywali się do prowadzenia spotkania.
Służyli sobie nawzajem. „Sprzedawali majątki i dobra i rozdzielali je każdemu według potrzeby” (Dz 2,45). I to jest właśnie służba: wierzący wierzącemu. Grupy wierzących stały się źródłem pomocy, służby, życzliwości, dobroczynności – a to wszystko w kontekście grup. Małe grupy powinny być czymś więcej niż tylko cotygodniowym spotkaniem; powinny zaangażować się w służbę innym, aby odpowiadać na potrzeby członków Ciała Chrystusa. Pięknym wyrazem służby naszych wspólnot jest zaangażowanie dla dobra wspólnoty lokalnej, parafii. W wielu grupach żywe jest organizowanie jasełek, pikników, dnia dziecka, półkolonii. Wśród charytatywnych akcji znajdują się również te, dzięki którym młodzi pozyskują fundusze na swoje wyjazdy np. akcja zbierania złomu, kiermasz ciastek itp.
Ewangelizowali zagubionych. Na tym polegała ich misja: „Pan zaś przymnażał im codziennie tych, którzy dostępowali zbawienia” (Dz 2,47). Każda mała grupa ma swoją misję w świecie i jeśli chcemy, aby ją wypełniała, to nie możemy zapomnieć o środowiskach, w których żyją członkowie grupy: o osobach, z którymi mieszkają, o ich sąsiadach lub o kręgu osób, z którymi mają kontakt w ciągu całego tygodnia. Trudnością w zachęcaniu nowym osób do przychodzenia na spotkania staje się stereotypowe myślenie, że na RAMie jest tylko modlitwa. Docenić należy moc młodych w zachęcaniu do wyjazdu na Wakacje z Bogiem swoich kolegów niepraktykujących i nie przeżywających głęboko swojej wiary – często z takich obojętnych, czy letnich chrześcijan rodzą się rozpaleni wiarą członkowie grup, a nawet nowi kandydaci na Studium Animatora RAM, którzy zaczynają mocno angażować się we wspólnotę.
Wielbili Boga. „Trwali w łamaniu chleba i w modlitwach (…). Wielbili Boga” (Dz 2,42;47). „Bojaźń ogarniała każdego, gdyż Apostołowie czynili wiele znaków i cudów” (Dz 2,43). Wniosek jest taki, że Pan Bóg objawia się wtedy, gdy zrobimy Mu miejsce. Musimy pracować nad tym, aby na spotkaniach małych grup wygospodarować czas na uwielbienie, podczas którego skoncentrujemy się na obecności Boga i wyrazimy naszą miłość względem Niego poprzez: pieśni, modlitwę, oddawanie Mu chwały itp. Sercem uwielbienia jest ofiarowanie się Bogu. Młodzi potrzebują dojrzewania do uwielbienia. Na spotkaniach potrzeba troski o czas adoracji, modlitwy, medytacji Słowa Bożego. Małymi kroczkami należy prowadzić uczestników do dojrzałych form modlitwy. Są grupy parafialne, które mogą pochwalić się systematyczną formą rozpoczynania spotkań od krótkiej adoracji Pana Jezusa, zaraz po Eucharystii.
Dziękujemy Panu Bogu, za to, że wyciągnęliśmy ważne wnioski dotyczące funkcjonowania naszych grupa parafialnych, ale przede wszystkim, że wzbudził nowy zapał w uczestnikach Kongresu do posługi i zaangażowania dla dobra grup parafialnych RAM.
